ท้องแล้วทำไมถึงนอนกรน ? เพราะน้ำหนักตัวคุณแม่เพิ่มมากขึ้นและการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมน ส่งผลให้เวลานอนของแม่ท้องหายใจไม่สะดวกและเกิดเสียงกรน วันนี้กระปุกดอทคอมมีเกร็ดความรู้อาการนอนกรนในแม่ท้อง พร้อมทั้งวิธีการรักษาการนอนกรนจากนิตยสาร MODERNMOM มาฝากกันค่ะ
การนอนกรน เกิดจากเวลาที่คนเรานอนหลับกล้ามเนื้อที่ลิ้นและที่โคนลิ้นจะคลายตัวลงไปด้วย ทำให้ลิ้นตกลงไปปิดกั้นทางเดินหายใจ ทำให้อากาศที่เราหายใจผ่านจมูกลงไปยังโพรงจมูกด้านหลัง ผ่านได้ไม่สะดวก เกิดการหมุนวนของกระแสลมคล้ายการกระพือที่บริเวณโคนลิ้น เพดานอ่อน ลิ้นไก่ ทำให้เกิดเป็นเสียงกรน
ในหญิงตั้งครรภ์เกิดจากการเปลี่ยนแปลทางสรีระ เช่น น้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้น เนื้อเยื่อบริเวณช่องคอส่วนบนจะขยายจนอาจมาปิดช่องทางเดินหายใจ ทำให้ช่องทางเดินหายใจแคบลง และการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมน ส่งผลให้กล้ามเนื้อบริเวณช่องปากส่วนบนและหลอดลมบวม และเกิดการหย่อนตัวลงมาปิดขวางช่องทางเดินหายใจ ส่งผลให้เวลานอนจะรู้สึกหายใจไม่สะดวกและเกิดเสียงกรนขึ้น ดังนั้น การปรับท่านอนมีส่วนช่วยในเรื่องการนอนกรนได้ เมื่อเรานอนตะแคงตำแหน่งของลิ้นไม่ตกไปปิดด้านหลังของหลอดลม ทำให้เราหายใจได้สะดวกขึ้น
นอกจากนี้การนอนตะแคงในช่วงอายุครรภ์มาก ๆ หรือช่วงใกล้คลอด โดยเฉพาะนอนตะแคงทับด้านซ้ายจะช่วยลดการกดทับของเส้นเลือดดำใหญ่ที่อยู่ทางด้านหลัง ที่รับเลือดจากส่วนล่างของร่างกายทำให้ไม่เกิดภาวะหน้ามืดเป็นลมเหมือนท่านอนหงายนาน ๆ และช่วยเพิ่มปริมาณเลือดกลับเข้าสู่หัวใจ และสูบฉีดไปเลี้ยงส่วนต่าง ๆ ได้ดีขึ้นทำให้ลูกในท้องได้รับออกซิเจนมากขึ้น ส่งผลต่อสุขภาพที่ดี และการเจริญเติบโตที่ดีของลูกในท้อง แต่ไม่ได้หมายความว่าให้คุณแม่ทุกคนนอนท่านี้ตลอด เพราะคนไข้หลายคนมาหาหมอด้วยอาการเจ็บบริเวณซี่โครง จนถึงขั้นมีอาการอักเสบของซี่โครง หรือกระดูกอ่อนของซี่โครง ซึ่งเกิดจากการนอนทับด้านใดด้านหนึ่งเป็นเวลานาน ทำให้น้ำหนักตัวแม่และน้ำหนักมดลูกกดทับไปที่ตำแหน่งดังกล่าว
การนอนที่ดีในขณะตั้งครรภ์จึงควรพลิกเปลี่ยนอิริยาบถบ่อย ๆ เพื่อลดจุดกดทับ การนอนตะแคงทับซ้ายดังกล่าวเหมาะสำหรับการนอนรอในห้องคลอด ช่วงระหว่างการรอคลอด เพราะเป็นช่วงที่มดลูกมีการบีบตัวหรือหดรัดตัว ปริมาณเลือดจากแม่จึงไปเลี้ยงลูกได้น้อยลง อาจส่งผลให้เสียงหัวใจลูกมีการเปลี่ยนแปลงได้ (เต้นช้าลง) ซึ่งการปรับการนอนของแม่จะช่วยแก้ปัญหาเรื่องหัวใจลูกเต้นช้าลงได้
วิธีการรักษาการนอนกรน
1. การควบคุมน้ำหนักไม่ให้เกินเกณฑ์ โดยการจำกัดปริมาณอาหารงดรับประทานอาหารหนัก 3 ชั่วโมงก่อนนอน กระเพาะที่เต็มไปด้วยอาหารจะส่งผลให้กะบังลมถูกกดทับ ทำให้การเดินลมในร่างกายตีบตัน2. ออกกำลังกายสม่ำเสมอเพื่อให้กล้ามเนื้อแข็งแรง3. หลีกเลี่ยงยาบางชนิดที่ทำให้ง่วง เช่น ยานอนหลับ ยากล่อมประสาท และยาแก้แพ้ชนิดง่วง4. หลีกเลี่ยงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทุกชนิด5. หลีกเลี่ยงการสูบบุหรี่6. ปรับความชันของเตียงนอนให้ส่วนหัวสูงขึ้นจากแนวราบ จะช่วยผ่อนการกดทับของลิ้นและกราม ส่งผลให้ลดอาการกรนระหว่างหลับหลีกเลี่ยงการนอนหงาย โดยพยายามนอนในท่าตะแคงข้าง และนอนศีรษะสูงเล็กน้อย7. การรักษาเฉพาะสาเหตุโดยแพทย์ เช่น การใส่อุปกรณ์ภายในช่องปาก เพื่อเลื่อนคางและลิ้นมาทางด้านหน้า การใส่เครื่องอัดอากาศ ขณะหายใจเข้า เพื่อเปิดทางเดินหายใจที่อุดกั้นให้กว้างขึ้น (CPAP, Continuous Positive Airway Pressure) การรักษาโรคจมูกอักเสบจากภูมิแพ้และไซนัสอักเสบ หรือการผ่าตัดต่อมทอนซิลและอะดีนอยด์ในเด็กที่มีต่อมทอนซิลและอะดีนอยด์โตการนอนกรนมี 2 ประเภท
1. กรนธรรมดา (Primary Snoring) ไม่อันตราย เพราะไม่มีภาระหยุดหายใจขณะหลับร่วมด้วย ผู้ป่วยมักไม่เดือดร้อน แต่จะมีผลกระทบต่อคู่นอน ทำให้นอนหลับยาก เนื่องจากเสียงดัง2. กรนอันตราย (Obstructive Sleep Apnea) มีภาวะหยุดหายใจขณะหลับร่วมด้วย อาจมีการสะดุ้งตื่น กลั้นหายใจ หรือสำลักร่วมด้วย ทำให้ร่างกายได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ ถ้าผู้ป่วยไม่รักษาอาจมีอาการง่วงมากผิดปกติในเวลากลางวัน ทำให้เรียนหรือทำงานได้ไม่เต็มที่ ถ้าต้องขับรถ อาจเกิดอุบัติเหตุในท้องถนนได้ นอกจากนั้นจะมีอัตราเสี่ยงสูงที่จะเป็นโรคอื่น ๆ ได้ เช่น โรคความดันโลหิตสูง โรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันจากการขาดเลือด ภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะเกิดโรคหลอดเลือดสมอง การที่จะแยกว่าผู้ป่วยเป็นนอนกรนประเภทใด สามารถทำได้โดยการตรวจการนอนหลับ (Sleep Test) เพื่อแยกชนิดของการกรนและบอกความรุนแรงของโรคและช่วยให้แพทย์วางแผนการรักษาผู้ป่วยได้ดีขึ้น
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
Vol.20 No.235 พฤษภาคม 2558
