ลูกเก่ง เพราะกิน...ดินเนอร์พร้อมหน้า

ลูกเก่ง เพราะกิน...ดินเนอร์พร้อมหน้า (Mother&Care)
เรื่อง : ม่านบาหลี

           ไม่อยากจะเชื่อ…!!!

          ลูกจะเรียนเก่ง ใช้ภาษาได้ดีเยี่ยม เป็นนักอ่านที่แตกฉาน แถมยังปรับตัวได้ทุกสถานการณ์ ความสามารถเหล่านี้เกิดขึ้นได้ง่าย ๆ….เพียงแค่ให้ลูกได้ กินข้าวเย็นที่บ้านพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่…จริงหรือนี่ ?

           จริงค่ะ…5 ผลวิจัยในสหรัฐอเมริกาได้ศึกษาพบแล้วว่า

         1.เด็กที่มาจากครอบครัวที่ได้กินข้าวด้วยกันบ่อย ๆ เมื่อโตขึ้นมักไม่ค่อยมีปัญหาสูบบุหรี่ กินเหล้า ติดยาเสพติด มีเพศสัมพันธ์ก่อนวัย หรือซึมเศร้า คิดสั้นอยากฆ่าตัวตายเท่าเด็กที่ไม่ได้กินข้าวพร้อมหน้า

         2.เด็กที่ได้กินพร้อมหน้า มีพ่อเป็นผู้นำนั่งหัวโต๊ะ จะทำให้ครอบครัวมีความอบอุ่นมากขึ้น เกิดการพูดคุยสื่อสาร ให้คำแนะนำพฤติกรรมการกินที่ดี เกิดมารยาทในการกิน เมื่อโตขึ้นเด็กยังมีแนวโน้มเป็นนักอ่านที่ดีด้วย

         3.เด็กที่พ่อแม่ได้ร่วมวงกินข้าวด้วยกัน จะมีผลการเรียน และทักษะการใช้ภาษาสื่อสารดีกว่าเด็กที่ไม่ได้กินข้าวพร้อมหน้าพ่อแม่ แถมยังไม่ค่อยมีปัญหาเป็นโรคอ้วนที่ส่งผลกระทบต่อพัฒนาการอีกด้วย

         4.เมื่อย่างเข้าสู่วัยพรีทีน เด็กจะไม่ค่อยมีปัญหาสุขภาพ หรือเสี่ยงกับพฤติกรรมผิดปกติจากการกิน เช่น อดอาหาร กินน้อยลง พยายามลดน้ำหนักด้วยยา พึ่งบุหรี่ลดน้ำหนัก หรืออาเจียนหลังอาหาร แต่การกินพร้อมหน้าจะทำให้เกิดการดูแลเอาใจใส่ในเรื่องกิน เกิดการสังเกตได้เร็ว ถ้าลูกมีพฤติกรรมผิดปกติ พ่อแม่ก็แก้ไขได้ทัน

         5.เด็กจะปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ ได้ดี ได้เห็นความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน เด็กจะคิดอย่างนี้ไปจนโตเป็นผู้ใหญ่ พี่น้องที่ร่วมโต๊ะกินข้าวจึงยังคงติดต่อกัน และใกล้ชิด สนิทสนมกันเมื่อโตขึ้น

           แล้วถ้าไม่ได้กินพร้อมหน้าล่ะ…

           เด็กอาจมีปัญหาการใช้ชีวิตในโรงเรียน มีโอกาสดื่มเหล้า เสพยาหรืออาจมีพฤติกรรม การกินที่ผิดปกติ บาร์บารา ฟีส นักวิจัยและอาจารย์มหาวิทยาลัยอิลลินอยส์ ชี้ว่าแม้ไม่มีเวลากินพร้อมหน้าได้ทุกวัน แต่อย่างน้อยถ้าจัดตารางให้กินพร้อมหน้า 3 ครั้งต่อสัปดาห์ สุขภาพที่ดีของเด็กก็จะเกิดขึ้นได้ค่ะ

ดินเนอร์ดี ๆ ทำได้ง่าย ๆ

สร้างบรรยากาศดี ๆ

           สร้างบรรยากาศที่อบอุ่นผ่อนคลาย เช่น เปิดนิทานประกอบการกิน เพื่อช่วยให้ลูกกินได้ดี หรือชวนลูกพูดคุยซักถามถึงเรื่องที่โรงเรียน หรือให้คำชมเชย ทุกครั้งที่ลูกกินหมด ไม่บังคับหรือเร่งให้ลูกกินให้เสร็จเร็ว ๆ ไม่ลุ้นให้ลูกกินได้มาก ๆ พร้อมเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกเห็น เช่น พ่อแม่สนุกที่จะกิน ไม่ช่างเลือกในเรื่องกิน เป็นต้น

จัดอาหารเหมาะสม

           จัดอาหารน้อย ๆ กระตุ้นให้ลูกอยากกินก่อน หมดแล้วค่อยเติมเมื่อต้องการ เพราะเด็กมักไม่อยากกินเมื่อเห็นอาหารมาก ๆ จัดอาหารให้น่ากิน ตกแต่งจานให้สวยงาม มีสีสันดึงดูดความสนใจ ขนาดชิ้นอาหารควรพอดีคำ นุ่มเคี้ยวง่าย ตักอาหารและแบ่งอาหารให้พอดีกับที่ลูกจะกินหมด พร้อมกับจัดผักผลไม้ไว้รอท่าเสมอ เช่น แครอท แอปเปิล มะม่วง เพราะเด็กส่วนใหญ่มักชอบเคี้ยวอาหารที่เป็นแท่ง ๆ กรอบ ๆ ค่ะ

เสริมนักชิมตัวน้อย

           ให้ลูกมีโอกาสชิมอาหารใหม่ ๆ โดยให้คำชมเชยเมื่อลูกเป็นนักชิมที่ดี อาหารชนิดไหนที่ลูกไม่ชอบก็ลองให้ลูกชิมบ่อย ๆ โดยบอกลูกว่าแค่ชิม ไม่ได้จะให้ลูกกินทั้งหมด หรือไม่ได้บังคับลูกว่าจะต้องกิน ลูกจะได้รู้สึกสบายใจ เมื่อลูกชิมบ่อย ๆ ลูกก็จะได้คุ้นเคยกับรสชาติ จนต่อมาก็ยอมรับในอาหารนั้นได้และกินได้ดีในที่สุด







ขอขอบคุณข้อมูลจาก

Vol.9 No.100 เมษายน 2556