ลูกเป็ดขี้เหร่ นิทานอีสปแสนสนุก พร้อมแง่คิดดี ๆ สำหรับลูกน้อย

          ลูกเป็ดขี้เหร่ นิทานอีสปเรื่องเอก ที่ไม่ว่ายุคไหนต้องเล่าสู่กันฟัง ลองใช้เวลาก่อนลูกน้อยเข้านอน อ่านนิทานก่อนนอนเรื่องนี้ให้พวกเขาฟัง รับรองว่าเด็ก ๆ จะนอนหลับฝันดี พร้อมได้ข้อคิดในการใช้ชีวิตอีกด้วย

          ถ้าลูกน้อยงอแง ไม่ยอมเข้านอนสักที คุณพ่อคุณแม่ลองชวนเขามานั่งฟังนิทานอีสปสักเรื่องดูสิคะ นอกจากจะช่วยสร้างสรรค์จินตนาการให้เด็ก ๆ แล้ว ยังสอดแทรกแง่คิดในการใช้ชีวิตด้วย อย่างเช่นนิทานสำหรับเด็กเรื่อง ลูกเป็ดขี้เหร่ ที่กระปุกดอทคอมนำมาฝากกัน เนื้อหาสนุกสนาน แถมกล่อมให้หลับฝันดีได้แน่นอน ถ้าพร้อมแล้ว ไปอ่านให้เจ้าตัวเล็กฟังกันเลยค่ะ

          ณ ป่าแห่งหนึ่งมีแม่เป็ดตัวหนึ่ง ฟักไข่อยู่เป็นเวลานาน จนกระทั่งวันหนึ่ง ลูกเป็ดตัวน้อย ๆ ก็เริ่มเจาะเปลือกไข่ออกมาทีละตัว ๆ จนเกือบหมด เหลือไข่ใบใหญ่หนึ่งฟอง ที่ยังไม่ยอมออก แม่เป็ดจึงนั่งกกไข่ต่อไป ในที่สุด ไข่ใบสุดท้ายก็แตกออก ลูกเป็ดโผล่ออกมาจากไข่ ตัวโต คอยาว ขนสีเทา รูปร่างน่าเกลียด แม่เป็ดรู้สึกสงสัยในตัวลูกเป็ดตัวนี้มาก คิดในใจว่า คงไม่ใช่ลูกของเรา วันรุ่งขึ้น แม่เป็ดพาลูกเป็ดน้อย ๆ ไปว่ายน้ำที่สระ เพื่อจะได้ทดสอบว่า ลูกเป็ดขี้เหร่ตัวใหญ่ จะว่ายน้ำได้หรือไม่ ลูกเป็ดวิ่งแข่งขันลงไปลอยคออยู่ในน้ำ และว่ายได้อย่างสวยงาม

          ลูกเป็ดขี้เหร่ไม่มีความสุขเลย เพราะลูกเป็ดตัวอื่น ๆ รุมจิกตี ดังนั้น วันหนึ่งลูกเป็ดขี้เหร่จึงหนีไปอยู่หนองน้ำใหญ่แห่งหนึ่ง ลูกเป็ดอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหลายวัน วันหนึ่งมีหมาล่าเนื้อตัวหนึ่ง วิ่งผ่านมาพบลูกเป็ดเข้า หมานั้นหยุดจ้องดูลูกเป็ดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็วิ่งเลยไป "โธ่เอ๋ย" ลูกเป็ดพูด "ฉันคงน่าเกลียดมาก จนหมาก็ไม่อยากมอง"

          ลูกเป็ดขี้เหร่ได้ออกเดินทางไป จนถึงกระท่อมหลังหนึ่ง เจ้าของบ้านเป็นหญิงแก่ นางเลี้ยงแมวไว้ตัวหนึ่ง แม่ไก่ตัวหนึ่ง และแม่ไก่จะออกไข่ให้หญิงแก่วันละ 1 ฟอง หญิงแก่เห็นลูกเป็ดขี้เหร่ ก็คิดว่า ถ้าเลี้ยงไว้ไม่นานก็คงจะออกไข่ ให้เรากินอีกได้วันละ 1 ฟอง จึงยอมให้ลูกเป็ดอาศัยอยู่ในห้องด้วย เลี้ยงไปจนนาน แต่ลูกเป็ดขี้เหร่ก็ยังไม่ออกไข่สักที ประกอบกับลูกเป็ดขี้เหร่ทะเลาะกับแมว และไก่ จึงได้หนีออกจากบ้านหญิงแก่ไป


          ขณะที่กำลังเดินออกจากบ้านหญิงแก่ ลูกเป็ดเดินไปเรื่อย ๆ จนถึงสระน้ำแห่งหนึ่ง ก็เลยแวะหยุดพักนอน ด้วยความเหนื่อยอ่อนจนหลับไป บังเอิญมีชาวนาใจดีคนหนึ่งมาพบเข้า จึงได้พาเอาลูกเป็ดขี้เหร่ไปอยู่บ้าน ลูก ๆ ชาวนาดีใจมาก อยากจะเล่นด้วย จึงวิ่งไล่จับลูกเป็ด ลูกเป็ดกลัว บินขึ้นไปเกาะบนถังนม พังนมหกกระจาย เมียชาวนาโกรธมาก ใช้เหล็กเขี่ยไหขว้าง ลูกเป็ดวิ่งหนีออกทางประตูหลัง แอบซ่อนอยู่ใต้พุ่มไม้

          ลูกเป็ดขี้เหร่ได้หนีออกมาอยู่ที่ป่าละเมาะ ริมสระน้ำเป็นเวลานาน เดี๋ยวนี้ลูกเป็ดโตขึ้นกว่าเดิมมาก มีปีกใหญ่ และแข็งแรง วันหนึ่งลูกเป็ดบินเที่ยวเล่นรอบ ๆ สระ เผอิญเหลือบไปเห็นนกสีขาว 3 ตัวบินลงไปเล่นอยู่ในสระน้ำ ลูกเป็ดนึกในใจว่า ถ้าเราบินลงไปเล่นในสระน้ำ ให้นกแสนสวย 3 ตัวนั้น จิกเราเสีย จะดีกว่าอยู่ต่อไป โดยมีรูปร่างน่าเกลียดอย่างนี้

          ลูกเป็ดขี้เหร่นึกในใจ แล้วก็ก้มลงดูเงาของตัวเองในน้ำ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจ ที่เห็นเงาเป็นหงส์แสนสวย ต่อไปนี้เราไม่ได้เป็นลูกเป็ดขี้เหร่อีกแล้ว ฝูงหงส์ในสระลอยเข้ามาใกล้ และพากันทักทาย พวกเด็ก ๆ ร้องว่า มีหงส์มาใหม่อีกหนึ่งตัวแล้ว หงส์ตัวใหม่สวยที่สุด แต่หงส์ตัวใหม่ไม่ได้ลำพองใจเลย เขานึงถึงคืนก่อน ๆ เมื่อครั้งยังเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ แล้วฝูงหงส์ก็พากันบินขึ้นจากน้ำ โดยมีหงส์ตัวใหม่บินเข้าฝูงไปด้วยอย่างมีความสุข

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :

          ถึงแม้เราจะเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราสามารถเลือกเป็นในสิ่งที่ดีได้ หากรู้จักอดทน เรียนรู้ และต่อสู้ฟันฝ่ากับอุปสรรคต่าง ๆ รู้จักนำประสบการณ์ชีวิตเหล่านั้นมาพัฒนาตัวเอง แล้วเสน่ห์ที่อยู่ภายในตัวเราก็จะค่อย ๆ ปรากฎชัดออกมา อย่างเช่นลูกเป็ดขี้เหร่ที่เติบโตกลายเป็นหงส์แสนสวยนั่นเองค่ะ

ขอขอบคุณข้อมูลจาก : กองโภชนาการ กรมอนามัย... คู่มือการปฏิบัติงาน ของพี่เลี้ยง ศูนย์อนามัยเด็กเล็ก


บทความที่เกี่ยวข้อง