เดี๋ยวนี้ห้างสรรพสินค้า หรือสถานที่หลายแห่งจะมีสวนสนุกเล็ก ๆ จัดให้เด็ก ๆ ได้เข้าไปเล่นกันอย่างเพลิดเพลิน อย่างเช่น บ้านลูกบอล บ้านลม หรือ บ้านที่มีไม้ลื่นหลากสีสันเพื่อดึงดูดใจเด็ก ๆ ซึ่งคุณพ่อคุณแม่หลาย ๆ คน ที่พาลูกไปห้างสรรพสินค้าด้วย ก็มักจะปล่อยลูกให้เล่นอยู่ในบริเวณนั้น ส่วนตัวเองก็อาจไปทำธุระ หรือไปซื้อของที่แผนกอื่น ผ่านไปสักชั่วโมงก็ค่อยมารับลูกกลับบ้าน
แต่ทว่า...ในสถานที่ที่คุณคิดว่าปลอดภัยนั้น บางทีอาจมีกลุ่มมิจฉาชีพจ้องจะขโมยเด็กอยู่ก็เป็นได้ แถมยังสามารถทำได้ง่ายเสียด้วย เพราะเด็ก ๆ หลายคนที่กำลังสนุกสนานอยู่ภายในซุ้มลูกบอลนั้น ไม่มีผู้ปกครองคอยดูแลอยู่นั่นเอง ซึ่ง คุณ Dady_mim สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ในฐานะแม่คนหนึ่ง ได้ตั้งกระทู้ในเว็บไซต์พันทิป เพื่อเตือนพ่อแม่ผู้ปกครองทั้งหลายไม่ให้ประมาททิ้งลูกไว้ตามลำพัง เพราะนั่นหมายถึงความเสี่ยงที่คุณอาจสูญเสียลูกไปตลอดกาล...
อย่าประมาท!! ทิ้งลูกไว้เพราะความไว้ใจกับบ้านบอล หรือที่อื่น ๆ ที่คุณคิดว่ามีคนดูแลเป็นอย่างดี... โดย คุณ Dady_mim สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
"ไม่ได้เกิดเหตุการณ์อะไรร้ายแรงหรอกจ๊ะ...พอดีว่า เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราพาลูกไปเที่ยวบ้านบอลแห่งหนึ่ง...ซึ่งสถานที่เล่นนี้สามารถให้ผู้ปกครองเข้าไปดูแลเด็ก ๆ ได้ค่ะ (แต่ต้องเสียค่าเข้านะคะ) และสถานที่นี้ไม่มีรั้ว หรือเชือกกัั้นสูงนะคะ และกว้างมาก (เดินตามลูกเหนื่อยอะคะ) ซึ่งไม่ควรอย่างยิ่งที่ผู้ปกครองจะทิ้งเด็กไว้ตามลำพังค่ะ....เด็กมีโอกาสถูกขโมย หรือสวมรอยเป็นผู้ปกครองได้ง่ายค่ะ
คือ เรื่องมีอยู่ว่า เราพาลูกไปเล่น แล้วเห็นเด็กคนหนึ่งอายุประมาณ 6-7 ขวบ เด็กผู้หญิง เดินไปพร่ำหาแม่ไปค่ะ "แม่ แม่ แม่จ๋า แม่อยู่ไหน" ประมาณเนี้ยะอะค่ะ เจ้าหน้าที่ก็เห็นนะคะ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร...สุดท้าย ตอนแรกเราก็ไม่กล้าไปทักนะ กลัวว่าเกิดแม่เขามาแล้วคิดว่าเราจะเอาลูกเขาไปไหม แต่ก็ยังมองตามเขาไปเรื่อย ๆ นะคะ เป็นห่วงอะค่ะ เดี๋ยวนี้จิตหลอนค่ะ เห็นเด็กหายกันบ่อย ระแวงไปหมด...เหอะ ๆ ผ่านไป 15 นาที เด็กก็คงยังเดินไปเดินมา พูดเรียกแม่เบา ๆ อยู่ เราเลยเข้าไปถามว่า
เรา : หนูแม่ไปไหนคะ
เด็ก : ไม่รู้ค่ะ แม่บอกให้อยู่ตรงนี้
เด็กคงเห็นว่านานอะค่ะ ใจเสียเลยเดินหาแม่
เรา : งั้นหนูเล่นอยู่ตรงนี้นะคะเล่นกับลูกน้าไปก่อนนะ
เด็ก : ค่ะ
สักพัก เด็กก็เดินพร่ำอีก...แม่จ๋า แม่ แม่ อยู่ไหน...เห็นแล้วก็สงสารอะค่ะ
เจ้าหน้าที่ก็เห็นนะคะ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เราเข้าใจค่ะ เด็กยังอยู่ในเขตบ้านบอลอยู่...คงยังมองว่า ปลอดภัยอยู่
สักพัก เราเลยเดินไปหาเด็กคนนั้น แล้วสามีเราก็ถามเด็กว่า
สามีเรา : มีเบอร์แม่ไหมจ๊ะ
เด็ก : มีค่ะ 081-xxxxx
สามีเราเลยกดให้ค่ะ เด็กโทรหาแม่ แล้วแม่ก็บอกกับเด็กว่า เดี๋ยวจะกลับมา กำลังเดินกลับมา สักพักเด็กก็คืนโทรศัพท์ให้สามีเรา
แล้วเขาก็เดินกลับไปที่ด้านหน้าซุ้มบอลค่ะ แล้วสักพักแม่เด็กก็เข้ามากอดลูก คงรู้อะค่ะ ว่าลูกเริ่มใจเสีย เพราะแม่หายไปนานมากกกกก....แล้วเด็กก็ยังเล็ก แต่เราก็เดินตามจนเขาเจอแม่นะคะ แต่ไม่ได้แสดงตัวอะไร แต่เด็ก ก็บอกกับแม่ว่า เราให้ใช้โทรศัพท์ โทรหาแม่....
แม่เขาก็รีบ ๆ ๆ เดินมาหาเรากับสามี พอดีเรากำลังจะกลับด้วย บอกขอบคุณใหญ่เลยค่ะ...เราดีใจนะคะ ที่อย่างน้อยก็ทำให้เด็กไม่รู้สึกเคว้งงงง...เราเข้าใจค่ะ คงไม่มีเด็กคนไหนอยากโดนทิ้งอะนะ ไม่ว่าจะนาน หรือ แป๊บเดียว...เพราะคงไม่มีใครดูแลเขาได้ดีกว่าเราอะค่ะ
สิ่งหนึ่งที่อยากจะเตือนค่ะ...เหตุการณ์เด็กหาย เด็กถูกลักพาตัว มันเกิดขึ้นได้เพียงเสี้ยวนาทีค่ะ...แล้วเราดูจาก สถานที่เล่นแห่งนี้มีโอกาสที่จะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นค่ะ ถ้ามีโจรสังเกตการเข้าออกของผู้ปกครอง แล้วเข้ามาสวมรอย แล้วเอาเด็กออกไป...ดูไม่ยากจนเกินไปนัก ถึงอย่างนี้ เขาถึงให้ทางผู้ปกครองเข้าไปได้ด้วย...หรือ ติดป้ายให้ดูแลบุตรหลานด้วยตัวท่านเอง
อีกสิ่งคือ อยากจะขอเจ้าหน้าที่ที่ดูแลในบ้านบอลว่า เรารู้ว่ามันไม่ใช่หน้าที่ของคุณค่ะ แต่มันคือน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เพียงความช่วยเหลือเล็กน้อย อาจจะป้องกันเหตุการณ์ที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นได้นะคะ...หากวันนั้นเจ้าหน้าที่เดินมาถามเด็ก และโทรหาแม่เด็ก (ซึ่งไม่ใช่เราโทร) จะดีกว่านี้มากเลยค่ะ...
เหล่านี้คือ สิ่งหนึ่งที่แค่อยากจะบอกว่า ผู้ปกครองอย่าคิดไว้ใจสถานที่ที่คิดว่ามีคนดูแลเป็นอย่างดี เพราะเขาคงดูแลเฉพาะสถานที่ แต่ไม่ได้ดูแลคนอะค่ะ....เพราะสมัยนี้ โจรและเหตุการณ์เด็กหายเยอะมากค่ะ..ป้องกันไว้ดีกว่า ไม่อยากให้คิดว่า "แป๊บเดียว"...
