โป้ โยคีเพลย์บอย...ลูก...สิ่งมหัศจรรย์ของพ่อ...(M&C แม่และเด็ก)
เรื่อง : น้อง ณ เรวดี ภาพ : พี่ไม้
กว่าจะมาเป็นศิลปินดังอย่าง โป้ โยคีเพลย์บอย ใครจะคาดคิดว่าเขาเกือบจะได้เป็นสถาปนิกหนุ่ม แต่วันนึงเขาตัดสินใจหันหลังให้วิชาสถาปัตย์ที่ร่ำเรียนมาเพื่อก้าวไปข้างหน้าบนเส้นทางดนตรีที่เขารัก กว่า 15 ปีบนถนนสายนี้ จากนักแต่งเพลงตัวเล็ก ๆ ที่กลัวการร้องเพลง และไม่แน่ใจกับเสียงของตัวเอง ก็ค่อย ๆ สั่งสมประสบการณ์ และเติบโตขึ้นจนเป็นศิลปินคนดังที่มีความสามารถและมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร
เมื่อพูดถึง โป้ โยคีเพลย์บอย หลายคนตัดสินเขาจากผลงานและภาพลักษณ์ที่เห็น ว่าคงจะเป็นศิลปินที่ค่อนข้างออกแนวติสท์ ๆ เข้าใจยากสักหน่อย แท้จริงแล้ว เขาเป็นชายหนุ่มที่สุภาพ ร่าเริง กวน ๆ มีอารมณ์ขันบ้างเป็นบางเวลา แต่คงความนุ่มนวลอ่อนโยนแฝงอยู่ และเขาดูอบอุ่นมากยิ่งขึ้นเมื่อพูดถึง "น้องชินา" ลูกสาวตัวน้อยในวัย 9 เดือน หากคุณอยากรู้จักผู้ชายคนนี้มากยิ่งขึ้น ลองมาสัมผัสถึงตัวตนลึก ๆ จากการพูดคุยในครั้งนี้กับโป้ โยคีเพลย์บอย...
โป้ โยคีเพลย์บอย หรือในชื่อจริงว่า ปิยะ ศาสตรวาหา เป็นลูกคนกลาง ระหว่างพี่ชายและน้องสาว เมื่อโป้อายุได้ 9 เดือน คุณป้าซึ่งเป็นพี่น้องกับคุณแม่ได้ขอไปเลี้ยง ทำให้โป้เติบโตมากับครอบครัวของคุณลุงซึ่งเป็นนายทหาร
คือคุณป้าผมมีลูก แต่ลูก ๆ โตกันหมดแล้ว เขาคงรู้สึกเอ็นดูผมมั้งครับก็เลยขอผมไปเลี้ยง แต่คุณแม่ก็ไปเยี่ยมอยู่เรื่อย ๆ นะครับ ด้วยความที่คุณลุงเป็นทหารอากาศ ตอนเด็ก ๆ เราจะแปลกกว่าคนอื่น คือเราเป็นเด็กคนเดียวในบ้าน แล้วอยู่กับผู้ใหญ่ทั้งหมด แล้วมีทหารรับใช้เต็มไปหมดเลย ผมก็จะเอาแต่ใจมาก รู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจ แต่พอเริ่มโตขึ้นประมาณ 4-5 ขวบ ผมก็ต้องกลับมาอยู่กับครอบครัวเพื่อที่จะเรียนหนังสือ พอกลับมาบ้านปั๊บ ทุกอย่างกลับตาลปัตรหมด เคยมีคนดูแลเป็นทหาร ก็ไม่มีแล้ว แรก ๆ ยอมรับว่ารับไม่ได้ เพราะรู้สึกเหมือนกับว่าเราโดนพรากจากครอบครัว ก็ค่อย ๆ ปรับตัว เรียนรู้ในการที่จะต้องช่วยเหลือตัวเอง มันก็เป็นไปเองโดยธรรมชาติครับ
...ผมเริ่มต้นเรียนที่อนุบาลสามเสน จนถึง ป.6 ตอนนั้นคุณแม่ผมเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษอยู่แถว ๆ ทองหล่อ ก็ยอมย้ายตัวเองมา เพื่อมาสอนผมที่อนุบาลสามเสน คือกลัวว่าลูกจะอ่อนวิชาการ และนั่นเป็นความทุกข์ของผมอย่างรุนแรงมาก (หัวเราะ) เพราะผมจะต้องเป็นตัวอย่างของเพื่อนทั้งหมด ถ้าจะทำโทษก็จะทำโทษผมเป็นตัวอย่าง เวลาจะทำกิจกรรมก็จะเอาผมเป็นตัวอย่างครับ
....ผมเรียนที่อนุบาลสามเสนจนถึง ป.6 ก็ไปสอบเข้าที่สาธิต มศว.ปทุมวัน เรียนจนถึง ม.6 ครับ สมัยเรียนผมใช้ชีวิตง่าย ๆ สั้น ๆ แต่ชัดเจน คือ เรียนกับดนตรี ผมสนใจดนตรีตั้งแต่ตอนที่เข้าสาธิตฯ ผมไม่คิดว่าดนตรีจะทำให้การเรียนเสียและไม่คิดว่าการเรียนจะทำให้ดนตรีเสียด้วย ผลการเรียนก็ค่อนข้างดีนะครับ อยู่ในกลุ่มหน้า แต่ไม่ถึงกับท็อปนะ ส่วนเรื่องกิจกรรม ผมก็จะตั้งวงกับเพื่อน ๆ แล้วก็เล่นตามงานกิจกรรมต่าง ๆ ของโรงเรียนครับ
สถาปัตย์...คณะในฝันพอจบ ม.6 ผมไม่คิดเลยว่าจะใช้ดนตรีเป็นงานหลัก คิดเพียงว่าดนตรีทำให้มีความสุขและใช้ในการผ่อนคลาย ตอนนั้นตั้งใจไว้อย่างเดียว คือคุณพ่อจบสถาปัตย์ จุฬาฯ และท่านมีความเชื่อว่าสถาปัตย์จะอบรมบ่มนิสัยให้คนมีความคิดเป็นกระบวนการ ก็เลยอยากให้ลูก ๆ ทุกคนเรียนสถาปัตย์ พี่ชายก็เรียนสถาปัตย์ที่ศิลปากร ผมก็พยายามจะเข้าให้ได้ แต่ว่าเอ็นทรานช์ไม่ติดสถาปัตย์ แต่ไปได้ครุศาสตร์ ศิลป์ เป็นครูสอนศิลปะที่จุฬาฯ แทน คุณพ่อก็บอกว่าลองให้เรียนไปปีนึงแล้วค่อยกลับมาคุยกัน
...ช่วงที่เข้าไปเรียนครุศิลป์เนี่ย ก็เริ่มรู้ตัวว่าถ้าลงลึกไปในฝ่ายอาร์ต เราไม่ถนัด เราไม่ได้เป็นคนที่ละเอียดละออขนาดนั้น เลยปรับตัวไม่ค่อยได้ ก็คุยกับคุณพ่อ ท่านก็บอกว่ากลับมาเรียนสถาปัตย์ดีกว่า ก็เลยลองเอ็นทรานช์ใหม่อีกครั้ง ก็ได้สถาปัตย์ รังสิตครับ ปรากฏว่าพอไปเรียน มันหนักกว่าที่เราคิดไว้ มันยากกว่า แล้วเราต้องทุ่มเทมาก ไม่เคยเรียนอะไรหนักขนาดนี้มาก่อน แต่รู้สึกแฮปปี้นะ เพราะใจจริงอยากเรียนอยู่แล้วครับ
จากสถาปนิกสู่นักแต่งเพลงช่วงที่ผมเรียนจบเป็นช่วงที่ฟองสบู่แตก เพื่อน ๆ ทุกคนตกงานหมดเลย คือตอนนั้นใครที่รักจะทำงานด้านสถาปัตย์จริง ๆ เนี่ย แทบจะต้องไปทำงานที่สิงค์โปร์ มาเลเซีย เพราะที่เมืองไทยหางานไม่ได้เลย ตอนนั้นวงการก่อสร้างในเมืองไทยถือว่าล้มเลย ผมเองจังหวะดีกว่าคนอื่น คือระหว่างเรียนผมมีโอกาสได้เข้าไปทำงานกับบริษัทเบเกอรี่มิวสิค แล้วเป็นพนักงานแต่งเพลงคนแรกของเบเกอรี่ครับ คือเข้าไปตอนที่เขากำลังขยายบริษัทพอดี อันนี้ต้องขอขอบคุณทางที่ป๊อด คือเราได้มาเจอกันที่ครุศาสตร์ ศิลป์ พี่ป๊อดเรียนเป็นรุ่นพี่ผมปีนึง พอดีว่ามีวงใหม่ของเบเกอรี่มิวสิค ชื่อวงอรอรีย์ ต้องการนักดนตรีสมทบ ผมก็ไปร่วมแจมด้วย พอเข้าไปแล้วก็มีการพูดคุยกัน แลกเปลี่ยนความคิดกัน เขารู้ว่าเราพอจะแต่งเพลงได้ ก็ขอฟังเพลงเราดูหน่อย ขอใช้เพลงเราได้ไหม ลองแต่งเพลงให้กับคนอื่นได้ไหม และนี่เป็นที่มาของการเป็นพนักงานแต่งเพลงคนแรกของเบเกอรี่ครับ
...การเดินทางมาเส้นทางสายนี้ ตัวเราไม่รู้หรอกครับ แต่เราจะรู้สึกว่ามันเหมือนกับโดนจัดวางไว้แล้ว ก็เลยกลายเป็นนักแต่งเพลงไป ผมไม่เคยฝันเลยนะว่าจะเป็นแบบนี้ ผมขอบคุณเพื่อนรอบข้างดีกว่า เพราะทุกคนเชื่อว่าเราทำได้ มันเป็นความเชื่อมั่นของหลาย ๆ คนที่ทำให้เราเชื่อว่าเราทำได้
"เห็นหน้าลูกครั้งแรก ยังดูไม่ออกนะว่าเหมือนใคร แต่รู้ว่าสิ่งมหัศจรรย์ของเรามาแล้ว"
เปิดตัว "โยคีเพลย์บอย"หลังจากนั้นก็เริ่มมีการถาม ๆ กันว่าทำเพลงไหม ซึ่งจริง ๆ แล้วผมคิดว่าการร้องเพลงยากมาก ไม่เคยร้องเพลงเป็นเลย คือได้รับการชักชวนจากพี่บอยก่อน อันนี้ก็ต้องขอบคุณทางพี่บอยและพี่สมเกียรตินะครับที่เชื่อว่าผมร้องเพลงได้ ตอนแรกผมก็ไปร้องให้งานของพี่บอยกับพี่สมเกียรติก่อน หลังจากนั้นก็ได้มาทำวงโยคีเพลย์บอย ตอนนั้นก็รู้สึกแปลก ๆ นะ ก็ไม่มั่นใจ แต่ว่าได้แรงเชียร์จากค่ายให้ลองทำดู ก็ได้พี่ทอม ซึ่งเป็นรุ่นพี่จากครุศิลป์เป็นคนคิดชื่อวงโยคีเพลย์บอยให้ครับ พี่เขาบอกว่าหน้าพวกแกเหมือนแขก ตอนนั้นในวงมีกัน 4 คน แล้วไว้หนวดไว้เครากันด้วย เขาเห็นว่าพวกนี้สนุกสนานดี มันก็เหมือนกับนอสตราดามุสที่ร่าเริง ก็กลายมาเป็นชื่อโยคีเพลย์บอยครับ
...ยุคนั้นจำได้ว่าในอาทิตย์นึงมีศิลปินออกอัลบั้มมาประมาณ 50 อัลบั้ม ถ้าไม่เตะตาหรือไม่แปลก มันก็จะหลุดไปเลย โยคีเพลย์บอยก็หลุดสิครับ แต่ไม่ท้อนะเพราะเริ่มรู้สึกชอบแล้ว ชอบทำดนตรีแล้วเริ่มรู้สึกว่าเป็นงานแรก ถ้าจะหาความสำเร็จจากครั้งแรกอาจจะไม่ใช่เรา แต่เราเชื่อว่าความสำเร็จจะมาในอัลบั้มต่อ ๆ ไปแน่นอนครับ
ผลงานล่าสุด...พอใจสุด ๆผลงานที่กำลังจะออกมาเร็ว ๆ นี้ เป็นผลงานที่ไม่เป็นตัวเราทั้งหมด เพราะบางทีการเป็นตัวเราทั้งหมด มันก็ไม่สร้างอะไรใหม่ ๆ ให้เราเหมือนกัน คือต้องยอมรับว่าวงโยคีเพลย์บอยเป็นวงที่มีอายุระดับนึงแล้ว ผ่านกาลเวลามาร่วม 15 ปี ซึ่งมันนานนะครับ มันช่วงชีวิตคนนึงเลย อย่างงานที่กำลังจะออกมานี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะไม่โปรดิวซ์เอง และเป็นครั้งแรกที่ผมเลือกคนรุ่นใหม่มาโปรดิวซ์งานให้กับโยคีเพลย์บอย ความต้องการคือ อย่าให้มีอะไรที่เป็นกลาง ๆ ขอสองทางเท่านั้นคือ ห่วยไปเลยกับดีไปเลย ขอสุดโต่งไปเลย อย่ากลาง ไปด้านใดด้านนึงไปเลย คือถ้ามันออกมาห่วยสุดก็ทำใหม่ครับ เพราะเราทำดนตรีมาขนาดนี้แล้ว ผลงานนี่ก็เหมือนกับการสร้างงานศิลปะของเราครับ
หลังจากพูดคุยกับหนุ่มโป้ถึงเรื่องราวของการทำงานกันไป ถึงคราวที่ต้องมาเจาะลึกเรื่องหัวใจกันบ้างว่า หนูเล็ก-อภิชนา หญิงสาวที่เอาชนะใจหนุ่มโป้ได้ จนกลายเป็นคุณแม่ของน้องชินา วัย 9 เดือนในวันนี้ เธอเป็นใคร และเรื่องราวความรักของทั้งคู่เป็นอย่างไร
หนูเล็ก...สเป็กหนุ่มโป้คือเราไปเจอกันในผับเลยครับ จริง ๆ แล้วเป็นร้านของเพื่อน ๆ ที่ร่วมหุ้นกัน ใครที่เหงา ๆ ช่วงดึก ๆ มานั่งกินนั่งคุยกัน ผมก็ได้เจอเขา เจอครั้งแรกนี่เขากำลังกินอยู่ ในขณะที่คนอื่นกำลังเต้น ผมก็เออ! เค้าธรรมชาติมาก ผมเป็นคนที่ชอบอะไรที่เป็นธรรมชาติ เขาน่าสนใจนะ คือตอนแรกที่เห็นแล้วอยากจะเข้าไปคุยด้วยเลยนะ เห็นการกินปั๊บรู้เลย เจอแล้วก็ปิ๊งเลยครับ
...ช่วงการเจอกันแรก ๆ เราชอบกินเหมือนกัน ก็เลยชวนกันไปร้านอาหาร ผมหาแม่พันธุ์อยู่นะ พูดกับเขาแบบนี้ น่าเกลียดมากเลยนะ แต่ที่พูดอย่างนี้เพื่อจะให้เขารู้ว่า ถ้าจะมีความสัมพันธ์ ผมจะจริงจังนะ อันนี้คือจุดประสงค์ที่พูดกับเขา ปรากฏว่าเขาก็เข้าใจนะ แม้ว่าผมจะใช้ภาษาที่ไม่ดีเลยก็ตาม
...คนที่จะมาเป็นคู่ผม ต้องมีลักษณะของความเป็นผู้ชายหน่อย ๆ ลุย ๆ ไม่หวานมาก แล้วหนูเล็กเป็นอย่างนั้น เขาเป็นคนสวย เป็นคนจริงใจ แล้วก็เป็นคนทุ่มเทครับ แต่เราก็ไม่ค่อยเหมือนกัน ต้องปรับตัวกันเยอะครับ เวลาจะทะเลาะกัน ผมก็จะชวนคุยออกไปนอกเรื่อง จะเบนออกไปหาเรื่องอื่นตรงไหนที่เขาไม่ชอบก็อย่าไปจี้ตรงนั้น
...หลังจากคบกันไปประมาณ 1-2 ปี เราก็แต่งงานกัน ตอนขอแต่งงานไม่โรแมนติกเลยครับ หนูเล็กกำลังวงสวิงตีกอล์ฟอยู่ เราก็เริ่มมอง เอ๊! นี่เรากำลังทำอะไรอยู่ ทำไมเราไม่ตัดสินใจ นี่เราก็เจอแล้ว ดูเขาก็พร้อมที่จะยอมรับเราให้อยู่ด้วยกันได้ ก็โพล่งออกไปเลย ว่าแต่งงานกันไหม เขาก็หยุดสวิง แล้วก็พูดว่าโอเคค่ะ เราก็เลยจัดงานแต่งงานกันง่าย ๆ ที่สวนอาหาร จัดกันเองในกลุ่มหมู่ญาติและเพื่อนสนิท เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2553 ครับ
ลูก...สิ่งมหัศจรรย์ของพ่อผมอยากมีลูกตั้งแต่ตอนที่ขอเขาแต่งงานแล้วล่ะ แต่ตอนนั้นต่างคนก็ต่างงานยุ่งครับ ก็ทิ้งไว้ประมาณปีนึง พอปล่อยก็มีเลย หนูเล็กเขาเช็คเองก่อน พอรู้ว่าท้องก็ไปเช็คที่โรงพยาบาลอีกทีนึง พอรู้ว่าใช่แน่ ๆ ก็เต้นกันเลยครับ ดีใจมาก ผมอยากมีลูกผู้หญิงครับ เมื่อก่อนเคยไปตะโกนอยู่หลังเวทีคอนเสิร์ตว่าผมอยากมีลูกสาว สงสัยใครคงได้ยินมั้งครับ (หัวเราะ)
...หนูเล็กไม่แพ้ท้องเลยครับ กินได้หมด กินเยอะกว่าปกติทุกอย่าง คือเราเป็นคนชอบกินด้วยกันทั้งคู่อยู่แล้ว พากันกินอ้วนเลยครับ พอครบ 9 เดือน หนูเล็กน้ำหนักขึ้นมา 12 กก. ตอนเขาท้องผมก็ดูแลเป็นพิเศษ ต้องปรับตัวสูงมาก เราคิดอย่างเดียวว่าเรากำลังจะมีลูก นี่เป็นครอบครัวของเรา เราต้องดูแลเขามากขึ้น บางครั้งเขาอาจมีมุมอารมณ์เด็ก ๆ ของเขาบ้างก็ไม่เป็นไร ผมจะไม่ทำให้เขาเครียด ทำให้เขาหัวเราะ จะเปิดเพลงให้ฟังบ่อย ๆ ครับ เพราะลูกเป็นแรงบันดาลใจ มีส่วนในการผลักดันงานของผม
...ลูกคลอดวันที่ 25 มกราคม 2555 ที่โรงพายาบาลเกษมราษฎร์ครับ ตอนแรกจะคลอดแบบธรรมชาติ แต่มีปัญหาคือปากมดลูกไม่เปิดแล้วเขาทนเจ็บมานานแล้ว ก็เลยตัดสินใจผ่าเลยครับ ผมเห็นหน้าลูกครั้งแรกยังดูไม่ออกนะว่าเหมือนใคร รู้แต่ว่านี่คือสิ่งมหัศจรรย์ของเรามาแล้ว น้องคลอดมาแข็งแรงมากครับ หนัก 2,500 กรัม กลับบ้านก็มาเลี้ยงกันเองครับ อาทิตย์แรกคือโหดที่สุด ถ้าใครมีลูกถึงจะรู้ เราต้องดูแลเขา เลิกไม่ได้ หน้าที่นี้ตลอดชีวิตครับ
...ส่วนชื่อลูก อันนี้ผมให้แม่เขาตั้ง ชื่อ ชินา มาจากชื่อของผมกับภรรยา คือ ปิยะ กับ อภิชนา แต่ว่าอีกอันนึงคือ นอกจากพ่อแม่จะดูแลเขาแล้ว เขายังให้พระพุทธคุ้มครองด้วย นั่นก็คือคาถาชินบัญชรครับ
ใช้เสียงเพลงเลี้ยงลูกเราต้องรู้ว่าตอนนี้เราอยู่ในอีกสถานะนึงที่ต้องดูแลคนรอบข้างแล้ว ไม่ใช่ดูแลตัวเองอย่างเดียว เพราะฉะนั้นอย่าประมาท และพยายามคิดอะไรให้มากขึ้น แรก ๆ ผมอยากจะมีชินาคนเดียว แต่พอนึกถึงชินา ถ้าต่อไปเขาต้องอยู่คนเดียว เราก็เป็นห่วง ก็เลยคิดว่าจะต้องมีลูกอีกซักคนครับ
...ผมใช้เสียงเพลงเลี้ยงลูกมาตลอด ก็ตั้งแต่เขาอยู่ในท้อง ร้องให้เขาฟัง แต่ว่าเป็นเพลงที่ไม่มีอยู่ในโลก คือผมด้นสดนะ แล้วมันก็ได้ผลนะครับ ตอนที่เขาคลอดออกมา คุณหมอเรียกให้คุณพ่อมาดู เพราะลูกร้องจ้าเลย ผมก็ร้องเพลงที่เขาเคยฟังตอนอยู่ในท้อง ปรากฏว่าเขาจำได้ ก็ผ่อนคลาย แล้วก็หยุดร้อง ในห้องวอร์ดตอนนั้นเฮกันใหญ่ครับ
...ผมแต่งเพลงให้ตัวเองตอนที่มีเขา แต่ถ้าเป็นเพลงของลูก ผมแต่งไว้ให้เป็นอัลบั้มให้ลูกร้อง ถ้าเขาอยากจะร้องเพลงอยากเป็นนักร้อง ผมก็จะให้เขาร้อง ถ้าเขาอยากจะกระโดดโลดเต้นผมก็จะให้ทำ ปล่อยลูกทุกอย่างแต่ขอพ่ออยู่ด้วยเท่านั้นครับ
รู้จัก โป้ โยคีเพลย์บอย
คุณพ่อป้ายแดง : ปิยะ ศาสตรวาหา (โป้) หวานใจ : อภิชนา ศาสตรวาหา (หนูเล็ก) วิวาห์หวาน : 20 ธันวาคม 2553 ลูกสาว : ด.ญ.ชินา ศาสตรวาหา (น้องชินา) ดีกรี : สถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต เปิดตัว : อัลบั้มแรก "โยคีเพลย์บอย" พ.ศ. 2539
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
ปีที่ 36 ฉบับที่ 489 พฤศจิกายน 2555
