ช้างเกเร (นิทาน ... แสนสนุก)
ช้างตัวหนึ่งมีนิสัยเกเร
มักเดินไปพบรังมดแดง ซึ่งหลุดจากกิ่งไม้ ตกขวางทางอยู่
จึงต้องตวาดว่า ...
"เฮ้ย ทำไมพวกเจ้าทำรังขวางทางเราอยู่
เห็นข้ามา ทำไมไม่หลบไปเสีย ตัวเจ้าโตเท่าใด?
ถ้าข้าจับฟาดเสียทั้งรัง เจ้าก็สู้ข้าไม่ได้"
มดได้ฟังก็โกรธ และคิดว่า
ถึงแม้ว่าเราตัวเล็กก็ไม่ควรมาหมิ่นประมาท
จึงร้องตอบว่า ...
"ท่านครับ พวกเราไม่คิดจะขวางทางเลย แต่รังมันขาดตกลงมา
พวกเราก็จะแบกหามไปก็ไม่ทัน
ถ้าท่านจะกรุณาเอางวง เกี่ยวรังขึ้นไปไว้บนต้นไม้
ก็จะขอบคุณมาก"
ช้างได้ฟังดังนั้น จึงเอาปลายงวงจับรังมดแดงขึ้น
ฝ่ายมดแดงก็กรูกันเข้าในรูงวง และกัด ช้างได้รับความเจ็บปวดมาก
ช้างจะฟาดฟันอย่างไร ๆ ก็ไม่หลุด
ช้างจึงถามว่า ...
"มดเอ๋ย เจ้ามากัดข้าทำไม"
มดจึงร้องตอบว่า
"ที่ข้ากัดเจ้า เพราะเจ้าชอบดูหมิ่นรังแกผู้อื่น
ถ้าเจ้ายังมีนิสัยอย่างนี้ ข้าก็ไม่วาง"
ช้างหมดปัญญา จึงยอม
และต่อนั้นมา มันก็ไม่รังแกใครอีกเลย ...
คลิกอ่านความคิดเห็นของ เพื่อนๆ ได้ที่นี่ค่ะ
มักเดินไปพบรังมดแดง ซึ่งหลุดจากกิ่งไม้ ตกขวางทางอยู่
จึงต้องตวาดว่า ...
"เฮ้ย ทำไมพวกเจ้าทำรังขวางทางเราอยู่
เห็นข้ามา ทำไมไม่หลบไปเสีย ตัวเจ้าโตเท่าใด?
ถ้าข้าจับฟาดเสียทั้งรัง เจ้าก็สู้ข้าไม่ได้"
มดได้ฟังก็โกรธ และคิดว่า
ถึงแม้ว่าเราตัวเล็กก็ไม่ควรมาหมิ่นประมาท
จึงร้องตอบว่า ...
"ท่านครับ พวกเราไม่คิดจะขวางทางเลย แต่รังมันขาดตกลงมา
พวกเราก็จะแบกหามไปก็ไม่ทัน
ถ้าท่านจะกรุณาเอางวง เกี่ยวรังขึ้นไปไว้บนต้นไม้
ก็จะขอบคุณมาก"
ช้างได้ฟังดังนั้น จึงเอาปลายงวงจับรังมดแดงขึ้น
ฝ่ายมดแดงก็กรูกันเข้าในรูงวง และกัด ช้างได้รับความเจ็บปวดมาก
ช้างจะฟาดฟันอย่างไร ๆ ก็ไม่หลุด
ช้างจึงถามว่า ...
"มดเอ๋ย เจ้ามากัดข้าทำไม"
มดจึงร้องตอบว่า
"ที่ข้ากัดเจ้า เพราะเจ้าชอบดูหมิ่นรังแกผู้อื่น
ถ้าเจ้ายังมีนิสัยอย่างนี้ ข้าก็ไม่วาง"
ช้างหมดปัญญา จึงยอม
และต่อนั้นมา มันก็ไม่รังแกใครอีกเลย ...
คลิกอ่านความคิดเห็นของ เพื่อนๆ ได้ที่นี่ค่ะขอขอบคุณข้อมูลจาก
