เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก media.rednet.cn
หากจะพูดถึงเด็กน้อยวัยเพียง4 ขวบ กับความรับผิดชอบ เราคงคิดไม่ต่างกันว่าเด็กอายุน้อยนิดเท่านี้จะสามารถรับผิดชอบอะไรได้มากมายแต่ถ้าหากได้อ่านเรื่องราวของหนูน้อยนามว่า ซุนเยี่ย ที่เรานำมาฝากกันวันนี้รับรองว่าคงจะทำให้หลายคนถึงกับทึ่งและประทับใจ เพราะถึงแม้ว่าเธออายุเพียง 4ขวบ แต่เธอก็ทำหน้าที่ดูแลพ่อแม่พิการได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
หนูน้อยซุนเยี่ยอาศัยอยู่กับครอบครัวในบ้านดินหลังหนึ่ง กลางหมู่บ้านป่าเจียจื่อตุนซึ่งอยู่ห่างจากเมืองฮาร์บิ้น จังหวัดเฮยหลงเจียงไปราว ๆ 100 กิโลเมตร แต่แทนที่เธอจะได้มีชีวิตที่สดใสมีโอกาสได้เข้าเรียนเหมือนเด็กในวัยเดียวกันเธอกลับต้องมาใช้ชีวิตอยู่อย่างลำบากแร้นแค้นในบ้านหลังเล็ก ๆซ้ำโชคชะตายังเล่นตลกทำให้แม่ของเธอพิการจากภาวะข้อต่ออักเสบเนื่องจากลงแช่น้ำเย็นจัดเพื่อหาปลาเมื่อหลายปีก่อนแค่นั้นยังไม่พอ พ่อของเธอพิการไปอีกคนจากอุบัติเหตุขณะทำงานก่อสร้างเมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมาและปัจจุบันก็เป็นอัมพาตไปตั้งแต่หน้าอกลงไป
เมื่อทั้งพ่อทั้งแม่กลายเป็นคนพิการที่ไม่สามารถลุกขึ้นมาเดินเหินและทำงานได้แล้ว ภาระทั้งหมดก็ตกมาอยู่ที่หนูน้อยซุนเยี่ยอย่างเลี่ยงไม่ได้โดยนับตั้งแต่พ่อของเธอพิการตามแม่ไป วิถีชีวิตหนูน้อยซุนเยี่ยก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเธอต้องตื่นแต่เช้าเพื่อมาจุดเตาถ่านทำกับข้าว ซักผ้า ป้อนข้าวป้อนน้ำพ่อและแม่และทำความสะอาดบ้านทุกอย่าง อย่างที่ไม่น่าเชื่อว่าเด็กวัยเพียง 4 ขวบจะสามารถทำสิ่งต่าง ๆเหล่านี้ได้เลย
ส่วนทางพ่อกับแม่ของหนูน้อยซุนเยี่ยนั้นเมื่อเห็นว่าหนูน้อยต้องแบกรับภาระที่เกินตัวเกินวัยแล้วก็ได้ปรึกษาหารือกันเรื่องการส่งหนูน้อยซุนเยี่ยไปอยู่ในการอุปการะของคนอื่นด้วยความหวังที่ว่าหนูน้อยซุนเยี่ยจะได้ไม่ต้องลำบากอย่างที่เป็นแต่หนูน้อยซุนเยี่ยก็ปฏิเสธมาโดยตลอด
กระทั่งล่าสุดเมื่อเรื่องราวของหนูน้อยซุนเยี่ยรู้ไปถึงหูของนักข่าวจีนรายหนึ่งเขาก็ได้พาทีมงานไปถ่ายทำเรื่องราวของหนูน้อยพร้อมกับยื่นมือให้ความช่วยเหลือในสิ่งที่ขาดเหลือแต่เมื่อไปถึงบ้านและพบหนูน้อยซุนเยี่ยอยู่กับครอบครัวและได้พูดคุยเพียงไม่กี่คำกับหนูน้อยก็ทำเอาน้ำตาแทบไหลเพราะตั้งแต่ก้าวแรกที่พวกเขาเหยียบย่างเข้าไปในบ้านหนูน้อยซุนเยี่ยก็มีท่าทีหวาดกลัวมากเธอกลัวว่าคนแปลกหน้าเหล่านี้จะเข้ามารับเธอไปอุปการะเลี้ยงดูเพราะเคยได้ยินพ่อกับแม่คุยกันเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้งแต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงยืนยันคำเดิมไม่เปลี่ยนแปลงไม่ว่าจะได้รับการเกลี้ยกล่อมหรือชี้แจงสักกี่ครั้งด้วยถ้อยคำไร้เดียงสาที่ฟังแล้ว ก็ไม่อาจต่อรองอะไรได้อีกที่ว่าว่า
"ถ้าหนูไม่ได้อยู่ที่นี่ใครจะดูแลพ่อกับแม่ให้หนูได้ล่ะ?"
และนั่นคือคำยืนยันสุดท้ายที่หนักแน่นของเด็กหญิงยอดกตัญญูคนนี้ที่ดูท่าว่าคงจะไม่มีใครเปลี่ยนใจเธอได้แล้วจริง ๆ
